In Duitsland krijgen scholieren het vak ‘politische Bildung’. Logisch misschien voor een land, waar politiek nogal eens is overgegaan in terreur en dictatuur. Je kunt je jongeren niet snel genoeg wijzen op de valkuilen van de eigen geschiedenis.

Datum: 2017

Tijdens de jaren dat ik als correspondent in Duitsland werkte, stond ik wel eens versteld van de politisering van nagenoeg alles. Vooral in de linkse stad Berlijn drukken jongeren zich uit in politieke termen. Mijn dochter, die er opgroeide, kreeg daar op zeker moment een hekel aan. ,,Mijn linkse vriendinnen willen ’s middags niet meer mee naar een leuk café om koffie te drinken,” beklaagde zij zich. ,,Dat vinden ze burgerlijk en snobistisch.”

Die vriendinnen waren zo rond hun 16e ‘vegan’ geworden, ze kochten hun voedsel in hippe winkels in hun hippe wijk (de Kiez, heet dat in Berlijn), ze hokten avondenlang met elkaar, dronken bier en spraken dan over de vluchtelingenproblematiek en – waarschijnlijk – de komende ondergang van het kapitalisme. Verder spreidden ze een grote minachting ten toon voor alles wat riekt naar het ‘Spiessertum’ – de wereld van de kleinburger. Ze stemden, toen ze dat eenmaal mochten, op de Groenen of Die Linke. Een aantal deed mee aan manifestaties van de beruchte Antifa.
In hip Berlijn is dit voor een hoger opgeleide jongere een normale biografie. Veel humor zit er op dan den duur niet meer bij, kan ik u verzekeren.

Dus was ik blij verrast toen ik de eerste keer een gezelschap van BKB in Berlijn onthaalde. Een groep van een man of 25, enthousiast, divers, slim, energiek – ik lieg niet – en bereid om te leren. Opmerkelijk onbevooroordeeld ook.

Ik kende de verhalen uit rechtse (online)-media: die politiek-correcte BKB’ers zijn een stel rijke SJW’s en snowflakes uit het Gooi, een verzameling verwende Anne-Fleur Dekkers, maar dan wat saaier dan het origineel. Dat beeld klopte dus niet. De BKB’ers bleken geïnteresseerde scholieren en studenten, uit verschillende delen van het land, die weliswaar niet zo gek veel wisten van Duitsland, maar die wel voldoende nieuwsgierig waren om zich snel informatie eigen te maken. Ze kregen daarvoor de ideale gelegenheid dankzij een interessant en actueel programma met goede sprekers. Hoogtepunt was de opkomst van een gezelschap BKB’ers bij een CDU-campagnebijeenkomst met Angela Merkel. Ze stonden ineens op het podium in CDU-shirts te zwaaien met borden met daarop de tekst ‘Angie’.

Brutaal waren ze dus ook nog.
Er kwamen nieuwe lichtingen BKB’ers naar Berlijn en omstreken. En mijn dochter werd ouder. Op zeker moment had ze de leeftijd bereikt dat ze wel eens een dagje mee kon met de groep. Even weg van haar ‘vegane’ Duitse vrienden, voor een hernieuwd contact met haar Nederlandse wortels. Dat leverde een nieuw inzicht op: ,,Ze zijn relaxed en niet allemaal links. Dat heeft me wel verbaasd.” Binnenkort gaat ze studeren. In Nederland. En ongetwijfeld zal ook zij zich dan aanmelden bij dat ‘politiek-correcte PvdA-campagnebureau’ in Amsterdam. Illustere namen – mag ik in dit gezelschap Thierry Baudet noemen? – gingen haar voor.

Het is een goed idee, lijkt me, na de positieve indrukken die ik overhield aan de BKB-trips naar Berlijn. In Duitsland heb je ‘politische Bildung’, in Nederland BKB. Bij BKB is het gezelliger, niet iedereen is er ‘vegan’. En je loopt kans op een podiumplek, pal naast Mutti Merkel.