Te land, ter zee en in de lucht. Daar deed Erik mij aan denken toen hij in 2014 steeds met een ander transportmiddel New York wist te bereiken. Okay, niet met de boot, maar wel per trein, vliegtuig en een keer met de auto.
Datum: Februari 2021
Ik woonde en werkte dat jaar op Manhattan, in een klein maar ‘geniaal’ appartement vlakbij Battery Park, op de 36e verdieping met een ‘geniaal’ uitzicht op het in aanbouw zijnde nieuwe WTC, het Statue of Liberty en de Hudson.
Erik stormde donderdag 28 augustus mijn appartement binnen, liep direct door naar het terras, maakte bijgaande foto waarbij ik zijn woorden letterlijk herinner: ‘Die ga ik delen’ – en op mijn vraag met wie: ‘Met de wereld’.
Of hij hierna ‘geniaal’ gebruikte weet ik niet meer zeker, maar waarschijnlijk is dat wel. Dat doen alle Van Bruggentjes met grote regelmaat leerde ik later.
Let op het tijdstip dat de foto genomen is: 00:07, zonneklaar geen New Yorkse tijd. Terwijl Nederland naar bed ging bereidden Erik en ik ons voor op een heerlijke New York City Night.
Erik had het restaurant gekozen, Tamarind Tribeca: Indiaas, hip, duur, Michelin ster en waarlijk ‘geniaal’. Hij had een neus voor ‘hot’ met topkwaliteit. Zijn vroege ontdekking van het Bowery Hotel, waar wij in 2007 tegen ‘soft-opening’- tarieven als ‘launching customers’ weken verbleven, was de jackpot. In de jaren daarna werd The Bowery zo hot dat het niet meer hip was, waarbij Erik als zeer trouwe bezoeker bij boeking automatisch een upgrade naar ’Deluxe King’ kreeg. Trouw, een van zijn vele goede eigenschappen, werd hier beloond.
Als gevolg van mijn historische interesse nam ik hem mee naar New York classics als ‘Juniors’ in Brooklyn, en ‘Katz’s Delicatessen’, waar ‘s werelds beroemdste fake-orgasme (voor When Harry met Sally, ‘I’ll have what she’s having’) is opgenomen. Erik heeft ook hier geschiedenis geschreven, door in het Joodse, koshere Katz een ham&cheese tosti te bestellen. Het gezicht van de man achter de counter vertrok daarbij net zo heftig als dat van Sally tijdens haar nep-orgasme. (full disclosure: ik beloofde deze blooper met niemand te delen -what happens in NY stays in NY- maar vind dat het nu wel kan).
Erik vond Katz uiteindelijk leuk, maar Juniors qua eten te ouderwets en daar had ie gelijk in. Met zijn fascinatie voor New York anno nu was hij een uitstekende gids naar de lekkere, coole restaurants, clubs, en concerten van Kaiser Chiefs, Arcade Fire en natuurlijk Bruce (met echtgenote in een prachtig intiem concert voor gewonde oorlogsveteraren).
Maar terug naar donderdag 28 augustus 2014, nummer 2 op de lijst van hoogtepunten van mijn vriendschap met Erik. Toen wij Tamarind rond 02:07 Nederlandse tijd bereikten had hij niemand meer om in het Vaderland mee te bellen of appen. Ik had Van Bruggen helemaal voor mijzelf alleen. Erik vierde dat jaar een sabbatical om zijn gedachten en leven opnieuw te ordenen. Wij keken terug en vooruit naar zijn en mijn bestaan, het kon alleen maar beter worden. En passant bedachten we nog even een spetterend Nederlands-New Yorks waterproject – dan kon hij ook een tijd in New York wonen – en een nieuwe winkel voor Aziz Bekkaoui in Bleecker Street.
Erik voor jezelf alleen, dat heb ik daarna nooit meer zo meegemaakt als op die donderdag.
Erik vond het ook een memorabele avond, hij kwam er nog wel eens op terug en nam het op in zijn vrijgezellenavond-speech, vlak voor het Huwelijk van het Jaar 2016.
Omdat ik die avond wat eerder weg moest, net voor de speeches en de strippers, appte hij de volgende dag zijn gedachten:
Hij had een neus voor ‘cool’, dat compliment steek ik in mijn zak.
En dat brengt mij direct bij nummer 1 op de lijst van ‘hoogtepunten Erik en Gert’.
Ergens in juli 2015 vroeg hij wat ik van spermadonors vond. Hij belde wel vaker om via mij de vox populi te horen (‘Wat vind je van Job Cohen als lijsttrekker’ – ‘ Ja, doen!’) dus ik vermoedde dat BKB een project voor een ziekenhuis of ministerie deed.
Toen zus Anke een paar weken later belde voor een afspraak begreep ik direct de diepere betekenis van die vraag.
Fast forward naar 30 november 2016, OLVG Amsterdam. Erik zit trots naast Anke en onze net geboren dochter Janne. Het werd een prachtig samenzijn waarbij Anke en ik gezellig praatten terwijl Erik en mijn vaste verkering Arnold het niet droog hielden. In Eriks woorden: mooi hoor. Of: geniaal.
Lieve vriend, je hebt Anke’s droom van moederschap door Janne helpen te vervullen. Dat je ook mij dit toevertrouwde heeft mijn leven meer verrijkt dan ik voor mogelijk had gehouden.
En daarmee zijn we weer terug op Manhatten, over een paar jaar. Anke, Janne, Arnold en ik zijn net per straalvliegtuig geland voor een pelgrimage naar NYC. We slapen natuurlijk in the Bowery, lunchen bij Katz en dineren bij Tamarind, waar we Janne vertellen over haar oom, onze eigen New York City Boy: Erik van Bruggen.
“New York City boy
You’ll never have a bored day
Cause you’re a New York City boy
Where Seventh Avenue
Meets Broadway”
– Pet Shop Boys
